W 1578 r. wydana została mapa Karkonoszy autorstwa mieszkającego w czeskim Trutnovie kronikarza, malarza i geodety Simona Hüttela (1530-1601). Mapa Hüttela w szczególny sposób łączyła kartograficzny opis gór ze scenami przedstawiającymi najbardziej charakterystyczne miejsca i zajęcia tutejszej ludności. Na mapie pojawiają się dwie postacie laborantów, które wśród krzaczastych kęp roślin zbierają zioła u źródeł Upy, na Białej Łące (Bila Louka) pod Śnieżką. Północną część Białej Łąki, przechodzącą w Równię pod Śnieżką, zajmują cenne zbiorowiska roślinności torfowej. Z kolei część opadająca w stronę Upskiej Jamy nazywana jest Ogrodem Ducha Gór, a w dobie XVII-wiecznej kontrreformacji nosiła również nazwę Diabelskiej Doliny. Wedle legend to właśnie tutaj swoją siedzibę i jeden ze słynnych ogrodów miał mieć Duch Gór. Ogród był terenem prywatnym Ducha Gór, skąd bez jego zgody nie można było pozyskać żadnych roślin. Na mapie Hüttla pochylony mężczyzna w kapeluszu, kubraku i spodniach do kolan wykopuje motyką korzenie ziół. Stojąca obok kobieta w białym czepcu, serdaku, czerwonej spódnicy i wzorzystym fartuchu wydobywa rośliny trójkątną łopatą. Mężczyzna i kobieta składają zioła do stojącego obok dużego kosza. Poniżej postaci laborantów Simon Hüttel umieścił napis Die natter wurtze – rdest wężownik. Rdest wężownik, który występuje na wilgotnych torfowiskowych łąkach i polanach, uważany był przez laborantów za jedną z najskuteczniejszych roślin uzdrowicielskich.

Szczególne właściwości lecznicze ma kłącze, które wykopuje się jesienią z roślin starszych. Kłącze wężownika używane było jako lek ściągający przy biegunkach, nieżytach jelit oraz jako medykament tamujący krew. Zewnętrznie wyciąg z wężownika stosowany jest do płukania gardła oraz do okładów na owrzodzenia, oparzenia i trudno gojące się rany. Wydobywające rdest wężownik postacie na mapie Hüttela to najstarsze zachowane graficzne przedstawienie karkonoskich laborantów

Przemysław Wiater